Wat kunt u hier verwachten op deze website? Er zijn immers vele organisaties die werken voor de rechten van het kind en die hebben allemaal websites (sommige kunt u hier onder links vinden).
Wat voegt deze website dan toe? Op deze website kunt u kennis nemen van rechten van het kind vanuit het perspectief van gz-psycholoog en orthopedagoog Philip Veerman.
Childrightsfocus.com is “in de lucht” of liever gezegd op het internet omdat het 40 jaar geleden is dat Philip Veerman met zijn werk (voor rechten van) kinderen en jongeren begon (hetgeen op 16 april 2013 gevierd wordt met een conferentie, waarover u op deze site meer kunt lezen). Op deze website vindt u reflecties over het werk waar Philip Veerman de initiator van was. Een speciale website is handig om al zijn publicaties bij elkaar te zetten en maakt de toegankelijkheid daarvan gemakkelijker. De publicaties zijn chronologisch geordend (de meest recentste eerst). Ook al zijn sommige oude publicaties nu niet meer zo relevant, ze lijken vanuit historisch perspectief nog van waarde.
Veerman stond aan de wieg van vele ontwikkelingen. In 1970 zaten de meeste emotioneel gestoorde kinderen in residentiële voorzieningen in het oosten van het land ( “denk maar aan “Rekken” en “Zetten”). na een zomerstage voor de Sociale Academie in Canada bij Browndale raakte hij er steeds meer van overtuigd dat een klein project van therapeutische gezinnen in ‘normale’ wijken van belang was om te zien of het model ook in Nederland kans van slagen zou hebben. Hij verkreeg een startsubsidie van de Stichting Kinderpostzegels Nederland voor het idee en overtuigde de Gemeentelijke Sociale Dienst in Amsterdam (die toen nog een afdeling kinderzaken had en betrokkene was bij uithuisplaatsingen) en het Ministerie van Justitie er kinderen te plaatsen. Spoedig gingen andere organisaties ook gezinshuizen starten. Voor Professor Jannie Sanders –Woudstra (een kinderpsychiater in Rotterdam) startte hij de therapeutische gezinsverpleging in Rotterdam. In Amsterdam werkte hij met school drop outs.
Tijdens een bezoek aan Yad Vashem (het herinneringscentrum en researchcentrum van de Holocaust) in Jeruzalem zag hij een standbeeld van een man die zijn armen om een groepje kinderen had heengeslagen (Janusz Korczak). Kort daarop werd hij (door Yad Vashem) geïntroduceerd bij Smuel Gogol (een oud pupil van Korczak, die de verschrikkingen van de oorlog had overleefd en nu in Tel Aviv woonde). Korczak was in feite een pseudoniem van de kinderarts en pedagoog Dr. Henryk Goldszmit (maar die onder de naam van Korczak vooral bekendheid gekregen had). In 1942 werd Korczak en de kinderen die tien in zijn weeshuis waren vergast in het vernietigingskamp Treblinka. Bij thuiskomst in Nederland is veerman begonnen mensen te zoeken die met hem de Janusz Korczak Stichting wilden oprichten. Doel was toen te zorgen dat Korczak’s boeken vertaald zouden worden in het Nederlands en zouden worden uitgegeven. In 1985 begon Veerman te werken aan een dissertatie waarin een Hoofdstuk werd ingeruimd voor het werk van Korczak (op het gebied van kinderrechten)
In Israel startte hij een sectie van Defence for Children International. Deze sectie probeerde rechtsbijstand bij de kinderrechters te introduceren (want toentertijd was dat min of meer iets nieuws) en er was een project van monitoring van de situatie van jongeren in detentie. Met DCI Israel experimenteerde hij met z.g. civil society joint projects met Palestijnse NGO’s. In deze tijd van de Oslo agreements tussen Israel en de Palestijnen was er hoop dat dit soort projecten zouden kunnen bijdragen tot vrede, maar het was wellicht wat naïef gedacht. Hoe dan ook als iemand zijn nek uitgestoken heeft hier en het geprobeerd heeft is het wel Veerman. Voor DCI in Geneve (waarvan hij ondertussen de President geworden was) bezocht hij (in de burgeroorlog) Sierra Leone. Daar sprak hij met voormalige kindsoldaten. En hij probeerde een nieuwe sectie van DCUI in Sierra Leone een duw in de goede richting te geven.
Terug in Nederland werd hij een forensisch psycholoog en hielp BoumanGGZ met de start van projecten voor adolescenten en jongvolwassenen. Als bestuurslid van het Centre for Children’s Rights Amsterdam (CCRA) probeert hij te garanderen dat jeugdrecht en familierecht zowel voor rechtenstudenten als pedagogiek studenten blijven aangeboden worden door de twee Amsterdamse Universiteiten.
Veerman is weliswaar een echte praktijkman, maar in zijn publicaties probeert hij op ontwikkelingen te reflecteren. Hier op deze website vindt u ze allemaal bij elkaar.
5 Maart 2013
Follow
